Ben ex-christen. Is niet helemaal hetzelfde als Jehova's. Hoefde niet langs deuren. Ik zal een keer mijn hele verhaal hierop zetten mits het niet aanstootgevens is. Besef dat mensen ook christen zijn en paranormaal. Wil mensen niet afkeuren oid. Maar dit heeft mijn leven verwoest en moest mijzelf opvoeden. Was nergens veilig, kon nergens mezelf zijn. Volwassenen pestten me overal weg. Moeilijk om geen afschuw te hebben aan het hele christendom met al die diverse takjes. Alles wordt in de doofpot gestopt...
Altijd hoor je, ik heb niks verkeerds gedaan, ben me van geen kwaad bewust. Je hele leven lang.
Ex-jehova's betuigen hun spijt
-
Skye
- Gevorderd paramiepje
- Berichten: 432
- Lid geworden op: 04-09-2010 11:54
Heel herkenbaar. Dit krijg ik ook nog altijd te horen van mijn ouders.
Ze wilden het beste voor me, dat ik een goede christen in de wereld zou zijn.
Je moest maar blij zijn als je gepest werd met je geloof, mocht je trots op zijn. Kleine greep uit dat hele gebeuren:
Toen ik voor mezelf kon denken en een puber werd, las ik de bijbel kritischer, dit werd niet getolereerd. Ik vond dat vrouwen gelijkwaardig waren en vond het belachelijk dat er zo weinig heldinnen waren en zoveel helden. Alsof god alleen mannen gebruikt voor zijn meesterplan!
En als er vrouwen werden gebruikt, zoals Esther, die joods was overigens, moest ze gewoon mooi zijn, en dat was haar redding. Nou ja.
Ik mocht best vragen stellen zijn de predikant, maar ik mocht niet twijfelen.
Ik ging steeds meer vraagtekens bij bepaalde dingen zetten en had over dingen mijn eigen mening. En daarvoor werd ik met de nek aangekeken.
Ik had mijn eigen stijl en manier van denken, nu nog steeds. Vroeger uitte dit zich in Gothic kleren bijv. Maar niet extreem met ook een wit gelaat etc. Zwart is niet de kleur van de dood, het is de kleur van kracht.
Ik was juist sterker dan de rest, verder dan de rest, maar besefte dit bij lange na niet. Ik werd telkens de grond ingestampt zodat ik maar niet achter de waarheid zou komen.
Ik moest mijn agenda wegdoen van mijn mentrix, mijn eigen bijbel moest ik wegdoen, ik moest mij van haar vrouwelijker kleden omdat ze dat doorkreeg van god daarboven. Jawel wat weet god ervan als hij zogezegd puur mannelijk is.
Uiteindelijk bleef ik bij mentorkwartiertjes weg, wat zij zagen als spijbelen, wilde ik niet meer naar de kerk en kreeg ik afgunst omdat ik zag wat ze werkelijk waren. Wilde ik niet mee naar de kerk, dan werden de afstandsbedieningen verstopt en dat soort ongein.
En nog altijd beseft niemand hoeveel pijn ze me hebben gedaan. Onbegrijpelijk. Onbegrijpelijk hoe harteloos men kan zijn..
Ze wilden het beste voor me, dat ik een goede christen in de wereld zou zijn.
Je moest maar blij zijn als je gepest werd met je geloof, mocht je trots op zijn. Kleine greep uit dat hele gebeuren:
Toen ik voor mezelf kon denken en een puber werd, las ik de bijbel kritischer, dit werd niet getolereerd. Ik vond dat vrouwen gelijkwaardig waren en vond het belachelijk dat er zo weinig heldinnen waren en zoveel helden. Alsof god alleen mannen gebruikt voor zijn meesterplan!
En als er vrouwen werden gebruikt, zoals Esther, die joods was overigens, moest ze gewoon mooi zijn, en dat was haar redding. Nou ja.
Ik mocht best vragen stellen zijn de predikant, maar ik mocht niet twijfelen.
Ik ging steeds meer vraagtekens bij bepaalde dingen zetten en had over dingen mijn eigen mening. En daarvoor werd ik met de nek aangekeken.
Ik had mijn eigen stijl en manier van denken, nu nog steeds. Vroeger uitte dit zich in Gothic kleren bijv. Maar niet extreem met ook een wit gelaat etc. Zwart is niet de kleur van de dood, het is de kleur van kracht.
Ik was juist sterker dan de rest, verder dan de rest, maar besefte dit bij lange na niet. Ik werd telkens de grond ingestampt zodat ik maar niet achter de waarheid zou komen.
Ik moest mijn agenda wegdoen van mijn mentrix, mijn eigen bijbel moest ik wegdoen, ik moest mij van haar vrouwelijker kleden omdat ze dat doorkreeg van god daarboven. Jawel wat weet god ervan als hij zogezegd puur mannelijk is.
Uiteindelijk bleef ik bij mentorkwartiertjes weg, wat zij zagen als spijbelen, wilde ik niet meer naar de kerk en kreeg ik afgunst omdat ik zag wat ze werkelijk waren. Wilde ik niet mee naar de kerk, dan werden de afstandsbedieningen verstopt en dat soort ongein.
En nog altijd beseft niemand hoeveel pijn ze me hebben gedaan. Onbegrijpelijk. Onbegrijpelijk hoe harteloos men kan zijn..
De enige wet is liefde, en liefde de wet.