Geschiedenis van de Indianen.

[Mirre]

De geschiedenis van de indianen.

Ontdekking

De eerste mensen trekken Amerika binnen over de Beringstraat. De Beringstraat is het stuk zee dat Alaska en Siberië van elkaar scheidt. Gedurende de ijstijd valt deze zeestraat droog en zijn mensen in staat vanuit Azië Amerika binnen te trekken. Zij bevolken in vrij korte tijd het hele continent. In het jaar 1000 komen de Noormannen via Groenland in Amerika. Zij noemen de Indianen skraelings. De contacten tussen de Noormannen en de Indianen verlopen slecht en de Noormannen verdwijnen weer uit Amerika. Vijfhonderd jaar later, in 1492, ontdekt Columbus Amerika.

Columbus wil er achter komen of er een andere weg naar India mogelijk is dan de bestaande, vol gevaren, langs Kaap de Goede Hoop bij Afrika.
In Europa weten mensen al heel lang dat de aarde rond is. De Griek Eratosthenes heeft dit in de oudheid bewezen.
Columbus trekt daaruit de conclusie dat het niet alleen mogelijk moet zijn via het oosten maar ook via het westen naar India te gaan. Als hij in Amerika aankomt na een lange reis, denkt bij India gevonden te hebben. De mensen die in Amerika wonen geeft hij daarom de naam Indianen. Dat is zo gebleven, ook als men doorkrijgt dat Columbus niet in India is aangekomen, maar in een tot dan toe in Europa onbekend continent. Omdat Amerika voor de Europeanen een onbekend stuk van de wereld is, wordt Amerika ook wel de Nieuwe Wereld genoemd.

‘Draagbare’ huizen

Het huis van de prairie Indianen is een tipi, een grote, kegelvormige tent. De tipi wordt gemaakt van bizonhuiden die door de vrouwen schoongemaakt en gelooid zijn. De huiden worden aan elkaar genaaid en dan rond een frame van lange houten stokken gedrapeerd. Binnenin de tipt brand meestal een vuur, de rook kan weg via een smal gat bovenin. Er staat vaak een ketel soep of stoofpot op het vuur en iedereen kan zichzelf bedienen. ‘s Nachts slaapt het gezin op een laag huiden rond het vuur. Er waren ook indianen die niet-nomadisch waren en dus geruime tijd op dezelfde plaats woonden. Zij bouwden huizen van natuurlijke materialen als hout, takken, huiden en gras.

Een nomadenbestaan

De prairie-indianen zijn nomaden, oftewel zwervers. Ze leven niet in blijvende nederzettingen, maar verplaatsen hun kampement met het wisselen van de seizoenen. Alle spullen zijn makkelijk mee te nemen, zelfs hun huizen, de tipi’s, zijn makkelijk opvouwbaar. Ze reizen te paard en met kano’s mocht dit nodig zijn. In de zomer volgen ze de bizon kuddes. Eenmaal per jaar, in de zomer, komen de stammen bij elkaar op de Grote Vlakte voor een stammenvergadering. Later slaan ze hun winterkamp op in een beschutte vallei.

Dagindeling

Vrouwen zijn altijd bezig. Behalve huiden schoonmaken en tipi’s bouwen, moesten ze koken, water en brandhout halen, kinderen opvoeden, voor gasten zorgen, kleren maken en versieren en vlees drogen en condenseren. Ook verzamelen vrouwen wilde kersen, koolrapen, bessen en kruiden.

Jagen is mannenwerk. Het leven van een stam hangt er vanaf, dus leren jongens al op jonge leeftijd de vaardigheden die nodig zijn voor de jacht. Voordat de blanken geweren meebracht, doodden de Indianen de bizons met speren, pijlen en bogen of door ze van de kliffen de drijven. De jacht wordt zorgvuldig voorbereid. Verkenners zoek de kudde en drijven die in de juiste richting. De jagers zijn uitstekende ruiters, die pijlen afvuren of speren werpen terwijl ze pijlsnel, en zonder zadel, tussen de wilde kudde rijden. De mannen jagen ook op rendieren, herten, konijnen en korhoenders en ze gaan ook vissen. Op een dorre prairie wordt maar weinig voedsel verbouwd. Sommige stammen verbouwen tabak, en de stammen die in de riviervalleien aan de rand van een vlakte wonen verbouwen maïs, bonen en pompoenen.

Kinderen spelen in het kamp. Hun wordt al vroeg geleerd hoe ze moeten koken en kleding moeten maken (meisjes) en hoe ze moeten jagen en vechten (jongens.)

Stammen, groepen en gezinnen.

Er zijn veel verschillende Indianenstammen o.a Cherokezen, Cheyenne, Papago, Sioux etc. Elke stam heeft zijn eigen taal, gewoontes en manieren. Men onderscheid zich door middel van kleding, gezichtsbeschilderingen, haardracht en opvattingen. (Sommige indianenstammen waren tamelijk tolerant t.o.v. de blanken terwijl andere indianenstammen vechten voor hun leefgebied en oorlog voerde tegen de blanken.)

Men communiceert met elkaar door middel van gebaren. Gebarentaal is een manier van communiceren die alle stammen begrijpen. Een andere manier is het zenden van rooksignalen, om een andere groep te vertellen wie je bent of om te waarschuwen dat er bizons gesignaleerd zijn. Geen enkele stam heeft een geschreven taal. Belangrijke gebeurtenissen en legenden worden opgetekend in pictogrammen of beeldschrift. Een stam is onderverdeeld in kleinere groepen. De leden van die groepen zijn gewoonlijk aan elkaar verwant. Je kunt het aantal gezinnen in een groep vinden door het aantal tipi’s te tellen. Kinderen wonen bij hun ouders in de tipi totdat ze gaan trouwen. Rijke mannen kunnen meerdere vrouwen hebben, maar de meesten zijn gelukkig met een vrouw.

Goden en geesten

De wereld van de indianen wordt bestuurd door de geesten, die ze Machten noemen. De Machten stromen door de zon, de maan, de aarde, de lucht en door elke plant en elk dier op de Vlakte. De mensen luisteren goed naar de Machten, vooral als ze door visioenen of dromen spreken. Medicijnmannen kunnen de machten raadplegen en zo de toekomst voorspellen of mensen raad geven. De machtigste medicijnmannen zijn grote leider. Sommige stammen zoals de Sioux, geloven in een Oppermacht, de Grote geest.

Indianen hadden ook een groot aantal rituelen zoals: het roken van de vredespijp, gezichtsversieringen aanbrengen en dansen.

Stamhoofden en stamraden

Het hoofd van een groep wordt gekozen vanwege zijn moed, goedheid en wijsheid. Vaak zijn er twee leiders, een oorlogsleider die hoog aanzien geniet vanwege zijn moed en een vredesleider die bekend staat om zijn wijsheid. Een zoon kan de titel van zijn vader erven, maar hij moet het respect van zijn mede-stamleden verdienen. Beslissingen worden genomen door de stamraden. Alle belangrijke mannen zijn daarbij aanwezig, en ze beginnen door in stilte een pijp te roken. Dan kan iemand die dat wenst spreken.

Indianenreservaten

Naarmate de blanken oprukten, werden de indianen steeds verder van hun gebied verdreven. De regering van de V.S. verkocht land voor extreem lage prijzen aan kolonisten die naar de Grote Vlakten (binnenlanden van de V.S) trokken, en

één voor één moesten de stammen hun gebied verlaten en naar de reservaten gaan. Er werd beloofd dat ze in ruil daarvoor jaarlijks voedselvoorraden, goederen en wapens zouden krijgen, maar ondanks de inspanningen van de regering in Washington werden de verdragen bijna altijd genegeerd. Kolonisten, boeren en mijnwerkers en jagers weigerden toe te geven dat de indianen net als zij mensen waren en hoopten op hun uitroeiing. Zo werd er steeds meer land van de indianen ingepikt. Men wilde de indianen bekeren en de kinderen naar school sturen en ze daar leren dat hun eigen cultuur achterlijk was. Men haatte de indianen.

De toekomst

De indianen leden erg onder de veranderingen die de Europeanen teweeg hadden gebracht. Veel mensen stierven en enkele stammen werden compleet uitgeroeid. De Indiaase bevolking neemt nu echter weer wat toe. De regeringen houden er nu pas rekening mee dat de indianen ook volwaardig burgers zijn. Meer dan de helft van de indianen leeft nu buiten de reservaten. (Ze wonen vaak in houten huizen in een doorsnee dorpje.)Tegenwoordig proberen de Indianen de oude en de nieuwe levenswijzen met elkaar te verzoenen en ze houden hun oude godsdienstige plechtigheden, gewoonten en talen in ere.

[Dimitrov]

UCH